عطار » مختارنامه » باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد » شمارهٔ ۸۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هان ای دل بیخبر! کجاییم بیا</p></div>
<div class="m2"><p>از یکدیگر چرا جداییم بیا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بنگر تو که هر ذرّه که در عالم هست</p></div>
<div class="m2"><p>فریاد همی زند که ماییم بیا</p></div></div>

شمارهٔ ۸۶

هان ای دل بیخبر کجاییم بیا
از یکدیگر چرا جداییم بیا
بنگر تو که هر ذره که در عالم هست
فریاد همی زند که ماییم بیا

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل بی‌خبر خود می‌گوید که چرا از یکدیگر جدا هستیم و از هم دوریم. او به دل می‌گوید که همه چیز در عالم به ما می‌گوید که ما یکپارچه‌ایم و باید به هم بپیوندیم.

شمارهٔ ۸۴

شمارهٔ ۸۵

هوش مصنوعی: ای دل غافل! ما کجا هستیم؟ بیایید با هم باشیم و چرا از یکدیگر جدا شده‌ایم؟ بیایید دوباره به هم نزدیک شویم.

هان ای دل بیخبر! کجاییم بیا

از یکدیگر چرا جداییم بیا

هوش مصنوعی: بنگر به هر ذره از جهان که فریاد می‌زند ما هستیم، بیا و مشاهده کن.

بنگر تو که هر ذرّه که در عالم هست

فریاد همی زند که ماییم بیا

شمارهٔ ۸۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده