عطار » مختارنامه » باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گه جان، دل خویش، غرق خون مانده دید</p></div>
<div class="m2"><p>گه سرگردان و سرنگون مانده دید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در دریایی که خویش گم باید کرد</p></div>
<div class="m2"><p>چندان که درون رفت برون مانده دید</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱

گه جان دل خویش غرق خون مانده دید
گه سرگردان و سرنگون مانده دید
در دریایی که خویش گم باید کرد
چندان که درون رفت برون مانده دید

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از حالت درونی خود سخن می‌گوید و به احساس درد و سرگشتگی اشاره دارد. او می‌گوید که گاهی دلش غرق در خون است و در حالت سردرگمی و افتادگی به سر می‌برد. همچنین به یک دریای عمیق اشاره می‌کند که برای گم شدن در آن نياز است، اما هر چه بیشتر به درون آن می‌رود، خود را بیشتر گم می‌کند و به نوعی از وجود خود دور می‌شود.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، جان و دل خود را در حالتی غرق در خون و رنج می‌بینم و همچنین لحظاتی را مشاهده می‌کنم که در گیجی و انقطاع به سر می‌برم.

گه جان، دل خویش، غرق خون مانده دید

گه سرگردان و سرنگون مانده دید

هوش مصنوعی: در دریایی که باید خود را فراموش کرد، هر چه بیشتر به اعماق آن بروی، کمتر می‌توانی بیرون را ببینی.

در دریایی که خویش گم باید کرد

چندان که درون رفت برون مانده دید

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده