عطار » مختارنامه » باب سی و هشتم: در صفت لب و دهان معشوق » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون توبهٔ تو گناه خواهد افتاد</p></div>
<div class="m2"><p>بس کس که به تو ز راه خواهد افتاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای ماه! به صَدْقَه یک شکربخش مرا</p></div>
<div class="m2"><p>کاین صَدْقه به جایگاه خواهد افتاد</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۴

شمارهٔ ۹

چون توبه تو گناه خواهد افتاد
بس کس که به تو ز راه خواهد افتاد
ای ماه به صدقه یک شکربخش مرا
کاین صدقه به جایگاه خواهد افتاد

هوش مصنوعی: این اشعار درباره اهمیت توبه و گناه است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که اگر توبه کنید ممکن است دیگران نیز از راه راست منحرف شوند. او از یک ماه (که می‌تواند نماد زیبایی یا محبت باشد) درخواست می‌کند که با بخشش خود به او کمک کند، زیرا این بخشش در زندگی او تأثیر مثبت خواهد گذاشت.

شمارهٔ ۷

چون توبه تو گناه خواهد افتاد
بس کس که به تو ز راه خواهد افتاد
ای ماه به صدْقه یک شکربخش مرا
کاین صدْقه به جایگاه خواهد افتاد

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: زمانی که تو توبه کنی، گناهانت برای دیگران نیز به خطا و لغزش می‌انجامد، زیرا کسانی هستند که با تو در مسیر اشتباه خواهند افتاد.

چون توبهٔ تو گناه خواهد افتاد

بس کس که به تو ز راه خواهد افتاد

هوش مصنوعی: ای ماه! لطفاً به من یک تکه شکر ببخش، زیرا این هدیه به جایگاه‌های بلندی خواهد رسید.

ای ماه! به صَدْقَه یک شکربخش مرا

کاین صَدْقه به جایگاه خواهد افتاد

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده