عطار » مختارنامه » باب سی و هشتم: در صفت لب و دهان معشوق » شمارهٔ ۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او</p></div>
<div class="m2"><p>هر دم به غمی دگر همی رنجد از او</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زان تنگ دهان میبنگویم سخنی</p></div>
<div class="m2"><p>تنگ است دهان برون نمیگنجد از او</p></div></div>

شمارهٔ ۲۷

در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او
هر دم به غمی دگر همی رنجد از او
زان تنگ دهان میبنگویم سخنی
تنگ است دهان برون نمیگنجد از او

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عمق عشق و غم‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که در عشقش، هیچ چیز نمی‌تواند او را آرام کند و هر لحظه با غمی جدید مواجه است. همچنین از محدودیت بیان احساساتش به خاطر شدت این عشق و اندوه سخن می‌گوید و می‌گوید که صحبت دربارهٔ آن احساسات سخت و دشوار است.

شمارهٔ ۲۵

شمارهٔ ۲۶

هوش مصنوعی: در عشق، دل من هیچ چیز نمی‌تواند اندازه‌گیری کند و هر لحظه به خاطر او، دلگیر و نگرانم.

در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او

هر دم به غمی دگر همی رنجد از او

هوش مصنوعی: از آن دهان باریک نمی‌توانیم سخن بگوییم، زیرا کلامی که در دل داریم، از آن تنگی بیرون نمی‌آید.

زان تنگ دهان میبنگویم سخنی

تنگ است دهان برون نمیگنجد از او

شمارهٔ ۲۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده