عطار » مختارنامه » باب سی و هشتم: در صفت لب و دهان معشوق » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من بی سر و سامانِ تو میخواهم زیست</p></div>
<div class="m2"><p>سرگشته و حیرانِ تو میخواهم زیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در چاهِ زنخدانِ تو میخواهم مرد</p></div>
<div class="m2"><p>وز چشمهٔ حیوانِ تو میخواهم زیست</p></div></div>

شمارهٔ ۲۴

من بی سر و سامان تو میخواهم زیست
سرگشته و حیران تو میخواهم زیست
در چاه زنخدان تو میخواهم مرد
وز چشمه حیوان تو میخواهم زیست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و وابستگی عمیق خود به معشوق سخن می‌گوید. او به وضوح بیان می‌کند که دوست دارد در بی‌نظمی و سردرگمی ناشی از عشق به معشوق زندگی کند و حتی حاضر است در چاه زیبایی و جذابیت او بمیرد. عشق او به معشوق به قدری عمیق است که زندگی را در دنیای او می‌بیند و به چشمه هستی معشوق وابسته است.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: من عاشق بی‌نظمی و آشفته‌احوالی تو هستم و زندگی‌ام را در این حال و هوا می‌خواهم بگذرانم.

من بی سر و سامانِ تو میخواهم زیست

سرگشته و حیرانِ تو میخواهم زیست

هوش مصنوعی: می‌خواهم در عمق زیبایی تو زندگی کنم و از شادابی و سرزندگی تو بهره‌مند شوم.

در چاهِ زنخدانِ تو میخواهم مرد

وز چشمهٔ حیوانِ تو میخواهم زیست

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده