عطار » مختارنامه » باب سی و هشتم: در صفت لب و دهان معشوق » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنجا که سر زلف تو جانها ببرد</p></div>
<div class="m2"><p>جانها چو غباری به جهانها ببرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وانجا که لب لعل تو جان باز دهد</p></div>
<div class="m2"><p>سرگردانی ز آسمانها ببرد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

آنجا که سر زلف تو جانها ببرد
جانها چو غباری به جهانها ببرد
وانجا که لب لعل تو جان باز دهد
سرگردانی ز آسمانها ببرد

هوش مصنوعی: در این شعر به زیبایی و جذابیت چهره معشوق اشاره شده است. گفته می‌شود که جاذبه‌ی زلف معشوق جان‌ها را به عنوان غبار در جهان متلاشی می‌کند و لب‌های او جان را آزاد کرده و سبب سرگشتگی در آسمان‌ها می‌شود. به طور کلی، این ابیات نشان‌دهنده تأثیر عمیق و مخرب زیبایی معشوق بر جان عاشقان است.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: در جایی که موهای تو جان‌ها را به تسخیر در می‌آورد، جان‌ها مانند غباری در دنیا از بین می‌روند.

آنجا که سر زلف تو جانها ببرد

جانها چو غباری به جهانها ببرد

هوش مصنوعی: در جایی که لب‌های زیبا و شیرین تو روح را آزاد می‌کنند، سرگردانی و آشفتگی از آسمان‌ها کنار می‌رود.

وانجا که لب لعل تو جان باز دهد

سرگردانی ز آسمانها ببرد

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده