عطار » مختارنامه » باب سی و هفتم: در صفت خط و خال معشوق » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اندیشهٔ ابروی تو پیوسته مراست</p></div>
<div class="m2"><p>وز حلقهٔ زلفت دل بشکسته مراست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون خط تو رسته است و دهانت بسته</p></div>
<div class="m2"><p>عشقی است که بر رسته و بر بسته مراست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۵

اندیشه ابروی تو پیوسته مراست
وز حلقه زلفت دل بشکسته مراست
چون خط تو رسته است و دهانت بسته
عشقی است که بر رسته و بر بسته مراست

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر عشق عمیق و درگیری ذهنی شاعر نسبت به محبوبش است. شاعر می‌گوید که همیشه به فکر ابروهای محبوبش است و دلش به خاطر زلف‌های او شکسته است. همچنین، او اشاره می‌کند که عشقش به محبوبش راهی است که بین این دو حالت رسته و بسته وجود دارد. به طور کلی، این اشعار احساسات شدید عاشقانه و ارتباط عمیق با محبوب را منتقل می‌کند.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: فکر و یاد ابروی تو همیشه با من است و به خاطر حلقه‌های زلفت، دلم شکسته و پریشان است.

اندیشهٔ ابروی تو پیوسته مراست

وز حلقهٔ زلفت دل بشکسته مراست

هوش مصنوعی: وقتی که از محبت تو خبری ندارم و نمی‌توانم با تو حرف بزنم، این عشق همچنان در وجود من جاری است و حالتی از گرمی و سرزندگی به من می‌بخشد.

چون خط تو رسته است و دهانت بسته

عشقی است که بر رسته و بر بسته مراست

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده