عطار » مختارنامه » باب سی و هفتم: در صفت خط و خال معشوق » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای زلفِ تو دامن قمر بگرفته</p></div>
<div class="m2"><p>ماه تو به مشک سر به سر بگرفته</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>طوطی خط فستقیت بر عناب</p></div>
<div class="m2"><p>حلقه زده و گردِ شکر بگرفته</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

ای زلف تو دامن قمر بگرفته
ماه تو به مشک سر به سر بگرفته
طوطی خط فستقیت بر عناب
حلقه زده و گرد شکر بگرفته

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جاذبه زلف معشوق اشاره می‌کند که مانند دامن قمر است. همچنین به شباهت ماه به مشک و زیبایی آن اشاره می‌کند. در پایان نیز به زیبایی طوطی‌ای که درخت عناب را دور زده و گرد شکر را گرفته، پرداخته است. به طور کلی، این ابیات توصیف‌های زیبایی از عشق و زیبایی‌های طبیعی دارند.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: ای زلف تو، مانند دامن قمر، ماه را در خود پیچیده و با عطر مشک، همه جا را پر کرده است.

ای زلفِ تو دامن قمر بگرفته

ماه تو به مشک سر به سر بگرفته

هوش مصنوعی: درختان میوه در حال رشد و شکوفایی هستند، و پرنده‌ای زیبا در میان آنها نشسته و با زیبایی خاصی در این فضای دل‌انگیز در حال پرواز است. 

حلقه زده و گردِ شکر بگرفته

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده