عطار » مختارنامه » باب سی و ششم: در صفت چشم و ابروی معشوق » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر عفو کنی به لطف جرمی که مراست</p></div>
<div class="m2"><p>آسان ز سرِ وجود برخواهم خاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با قدّ تو راست است هر چیز که هست</p></div>
<div class="m2"><p>با ابرویت هیچ نمیآید راست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۵

گر عفو کنی به لطف جرمی که مراست
آسان ز سر وجود برخواهم خاست
با قد تو راست است هر چیز که هست
با ابرویت هیچ نمیآید راست

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

گر عفو کنی به لطف جرمی که مراست

آسان ز سرِ وجود برخواهم خاست

با قدّ تو راست است هر چیز که هست

با ابرویت هیچ نمیآید راست

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات