عطار » مختارنامه » باب سی و ششم: در صفت چشم و ابروی معشوق » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چشمِ خوشِ تو که مذهبِ عبهر داشت</p></div>
<div class="m2"><p>بس شور که هر مژهٔ او در سر داشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تیر و مژهات گرچه به هم میمانست</p></div>
<div class="m2"><p>اما مژهٔ تو مزهٔ دیگر داشت</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۵۵

شمارهٔ ۱۳

چشم خوش تو که مذهب عبهر داشت
بس شور که هر مژه او در سر داشت
تیر و مژهات گرچه به هم میمانست
اما مژه تو مزه دیگر داشت

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و جذابیت چشم و مژه‌های محبوبش اشاره می‌کند. او می‌گوید که چشم‌های محبوبش به قدری زیبا هستند که حتی مژه‌هایش شور و حال خاصی دارند. هرچند که تیر و مژه‌های دیگران با هم ترکیب می‌شوند، اما مژه‌های محبوبش طعمی متفاوت و منحصر به فرد دارند.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و جذاب تو که حالتی ویژه و قدسی دارند، چه شوری در دل هر مژه‌ات نهفته است!

چشمِ خوشِ تو که مذهبِ عبهر داشت

بس شور که هر مژهٔ او در سر داشت

هوش مصنوعی: اگرچه تیر و مژه‌های تو به هم نزدیک بودند و شباهت داشتند، اما مژه‌های تو حس و طعم دیگری را منتقل می‌کردند.

تیر و مژهات گرچه به هم میمانست

اما مژهٔ تو مزهٔ دیگر داشت

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده