عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۷۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون مشکِ خط تو سایه‌ور می‌افتد</p></div>
<div class="m2"><p>خورشید به زیرِ سایه درمی‌افتد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زیبنده‌ترست موی و بالا باری</p></div>
<div class="m2"><p>کان موی به بالای تو برمی‌افتد</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۵۲

شمارهٔ ۷۲

چون مشک خط تو سایه ور می افتد
خورشید به زیر سایه درمی افتد
زیبنده ترست موی و بالا باری
کان موی به بالای تو برمی افتد

هوش مصنوعی: در این چند بیت، شاعر به زیبایی و تاثیرگذار بودن چهره و موی محبوب اشاره می‌کند. او می‌گوید که وقتی نشان زیبای محبوب (مشک خط) بر زمین می‌افتد، حتی خورشید هم به زیر آن سایه می‌آید. همچنین، از زیبایی موی معشوق سخن می‌گوید که واقعاً زیباست و بر شانه‌های او می‌افتد. به نوعی، زیبایی محبوب بر همه چیز سایه می‌افکند.

شمارهٔ ۷۰

شمارهٔ ۷۱

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی خط تو مانند بویی خوش در فضا پخش می‌شود، نور و درخشش خورشید نیز به زیر این سایه می‌آید و تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

چون مشکِ خط تو سایه‌ور می‌افتد

خورشید به زیرِ سایه درمی‌افتد

هوش مصنوعی: زیبنده‌تر است که موی و زیبایی تو به سمت بالا باشد، زیرا این زیبایی به بالای تو می‌افزاید.

زیبنده‌ترست موی و بالا باری

کان موی به بالای تو برمی‌افتد

شمارهٔ ۷۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده