عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۶۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا زلفِ زره ورت به هم تافته شد</p></div>
<div class="m2"><p>گوئی که هزار نافه بشکافته شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زنجیرِ سرِ طرهٔ مشکین رنگت</p></div>
<div class="m2"><p>از تابشِ خورشید رخت تافته شد</p></div></div>

شمارهٔ ۷۰

تا زلف زره ورت به هم تافته شد
گویی که هزار نافه بشکافته شد
زنجیر سر طره مشکین رنگت
از تابش خورشید رخت تافته شد

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی موهای معشوقه‌اش اشاره می‌کند که همچون زره به هم بافته شده و چنان است که گویی هزار رشته از نَوَفَه (نوعی گیاه خوشبو) گسسته شده است. همچنین زنجیری که بر سر طره‌های مشکی او وجود دارد، زیر تابش خورشید درخشش خاصی پیدا کرده است.

شمارهٔ ۶۸

شمارهٔ ۶۹

هوش مصنوعی: وقتی که موهای زره‌ات به هم گره خورد، به نظر می‌رسد که هزار رشته‌ی نازک پاره شده‌اند.

تا زلفِ زره ورت به هم تافته شد

گوئی که هزار نافه بشکافته شد

هوش مصنوعی: زنجیر موهای خوش رنگت در اثر تابش آفتاب درخشان و تابلو شده است.

زنجیرِ سرِ طرهٔ مشکین رنگت

از تابشِ خورشید رخت تافته شد

شمارهٔ ۶۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده