عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۶۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا زلف ترا به خونِ دل، رای افتاد</p></div>
<div class="m2"><p>دل در سرِ زلفِ تو به صد جای افتاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بس که سرِ زلفِ تو کردند به خم</p></div>
<div class="m2"><p>دیدم که سرِ زلفِ تو در پای افتاد</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۳

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۴۹

شمارهٔ ۶۵

تا زلف ترا به خون دل رای افتاد
دل در سر زلف تو به صد جای افتاد
از بس که سر زلف تو کردند به خم
دیدم که سر زلف تو در پای افتاد

هوش مصنوعی: این شعر به احساس عمیق و عاشقانه شاعر نسبت به زلف معشوق اشاره دارد. شاعر می‌گوید که زلف معشوق او را به شدت تحت تاثیر قرار داده و دلش بارها و بارها به خاطر این زلف دچار درد و رنج شده است. سرانجام، او متوجه می‌شود که زلف معشوقه‌اش به قدری زیباست که همه جا آن را مشاهده می‌کند و حتی گاه بر زمین می‌افتد. در واقع، این ابیات نشان‌دهنده بار عاطفی و تأثیر عمیق عشق بر روح و دل انسان است.

شمارهٔ ۶۳

شمارهٔ ۶۴

هوش مصنوعی: دل من برای زلف تو به شدت دلبسته است و در این عشق به هزار جا گرفتار شده و رنج می‌کشد.

تا زلف ترا به خونِ دل، رای افتاد

دل در سرِ زلفِ تو به صد جای افتاد

هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی و جذابیت موهای تو، متوجه شدم که این زیبایی به قدری کم توجهی شده که اکنون در کنج و پای زمین افتاده است.

از بس که سرِ زلفِ تو کردند به خم

دیدم که سرِ زلفِ تو در پای افتاد

شمارهٔ ۶۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده