عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۵۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر لعل لب تو آب حیوانم داد</p></div>
<div class="m2"><p>ور چشم خوش تو قوت جانم داد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زلف تو به دست سخت میخواهم داشت</p></div>
<div class="m2"><p>من این شیوه ز دست نتوانم داد</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۶

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۵۴

شمارهٔ ۵۶

گر لعل لب تو آب حیوانم داد
ور چشم خوش تو قوت جانم داد
زلف تو به دست سخت میخواهم داشت
من این شیوه ز دست نتوانم داد

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت بیان می‌کند که اگر لب‌های معشوقش به او حیات و زندگی بدهند و چشمان زیبا و دلربایش قدرت روح او را فراهم کنند، او همچنان می‌خواهد زلف‌های معشوقش را به چنگ گرفت. او به این نتیجه می‌رسد که نمی‌تواند از این عشق و شیوه‌ی وابستگی دست بکشد.

شمارهٔ ۵۴

شمارهٔ ۵۵

هوش مصنوعی: اگر لب‌های سرخ تو به من حیات ببخشد، و اگر چشمان زیبایت به من نیرو و قوت ببخشد.

گر لعل لب تو آب حیوانم داد

ور چشم خوش تو قوت جانم داد

هوش مصنوعی: من به زلف تو می‌خواهم چنگ بزنم، اما نمی‌توانم این عادت را ترک کنم.

زلف تو به دست سخت میخواهم داشت

من این شیوه ز دست نتوانم داد

شمارهٔ ۵۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده