عطارشمارهٔ ۳۷
دوش آمد و بنشست به صد زیبایی
برخاست ز زلفش این دلِ سودایی
میپیمودم زلفش و عقلم میگفت
سودای سیاه است چه میپیمایی
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دوش آمد و بنشست به صد زیبایی
برخاست ز زلفش این دلِ سودایی
هوش مصنوعی: دیشب کسی با زیبايي‌هاي فراوان وارد شد و از موي او دلم پر از شوق و آرزو شد.
میپیمودم زلفش و عقلم میگفت
سودای سیاه است چه میپیمایی
هوش مصنوعی: من در زلف او غرق شده بودم و عقل‌ام میگفت که این عشق به دردسر می‌انجامد، اما من همچنان در این راه پیش می‌رفتم.