عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا روی چو آفتاب جانان بفروخت</p></div>
<div class="m2"><p>ازحسن جهان بر مه تابان بفروخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از رشک رخت کمال بسیار خرید</p></div>
<div class="m2"><p>تا بفروزد جمله به نقصان بفروخت</p></div></div>

شمارهٔ ۲۶

تا روی چو آفتاب جانان بفروخت
ازحسن جهان بر مه تابان بفروخت
از رشک رخت کمال بسیار خرید
تا بفروزد جمله به نقصان بفروخت

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی چهره محبوبی اشاره می‌کند که مانند خورشید می‌درخشد و زیبایی‌های جهان را تحت‌الشعاع قرار داده است. شاعر از اینکه زیبایی محبوب سبب رشک‌ورزی دیگران شده، سخن می‌گوید و در نهایت به این نکته می‌رسد که با وجود تمام زیبایی‌ها، هرکسی به نوعی از کمالات خود می‌کاهد و بخشی از آن را فدای عشق و زیبایی می‌کند.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ای زیبا و درخشان همچون آفتاب را به نمایش گذاشت، زیبایی‌های دیگر جهان را نیز از دست داد و آن را به ماه تابان واگذار کرد.

تا روی چو آفتاب جانان بفروخت

ازحسن جهان بر مه تابان بفروخت

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره‌ات، بسیار چیزها خریدم و الآن می‌خواهم همه را با قیمت کم بفروشم.

از رشک رخت کمال بسیار خرید

تا بفروزد جمله به نقصان بفروخت

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده