عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خورشید که چرخ در نکوئیش آورد</p></div>
<div class="m2"><p>گوئی که برای یافه گوئیش آورد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون پیشِ رخِ تو لافِ نیکوئی زد</p></div>
<div class="m2"><p>زان لافِ دروغْ زرد روئیش آورد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

خورشید که چرخ در نکوییش آورد
گویی که برای یافه گوییش آورد
چون پیش رخ تو لاف نیکویی زد
زان لاف دروغ زرد روییش آورد

هوش مصنوعی: شعر به توصیف زیبایی و جاذبه‌ مخصوص خورشید و چهره‌ی محبوب اشاره دارد. شاعر می‌گوید که خورشید به خاطر زیبایی‌اش، گویی بی‌وقفه، نور و شکوهش را به نمایش می‌گذارد. اما وقتی کسی درباره زیبایی خود لاف می‌زند، در واقع آن ادعاها به مانند دروغی زشت و ناچیز به نظر می‌آید.

شمارهٔ ۲۱

خورشید که چرخ در نکوییش آورد
گویی که برای یافه گوییش آورد
چون پیش رخ تو لاف نیکویی زد
زان لاف دروغْ زرد روییش آورد

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: خورشید که با حرکت دایره‌ای خود نیکی‌ها را به نمایش می‌گذارد، به نظر می‌رسد که برای معرفی زیبایی‌ها آمده است.

خورشید که چرخ در نکوئیش آورد

گوئی که برای یافه گوئیش آورد

هوش مصنوعی: وقتی که کسی در حضور تو از خوبی‌ها و برتری‌های خود سخن می‌گوید، همان لاف و ادعای دروغین سبب سرخی چهره‌اش می‌شود.

چون پیشِ رخِ تو لافِ نیکوئی زد

زان لافِ دروغْ زرد روئیش آورد

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده