عطار » مختارنامه » باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر در همه عمر آرزوئیم بوَد</p></div>
<div class="m2"><p>از وصلِ تو قدرِ سرِ موئیم بوَد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی روی تو بر روی ازان میگریم</p></div>
<div class="m2"><p>تا پیشِ تو بو که آب روئیم بوَد</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۷

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۷۷

شمارهٔ ۱۷

گر در همه عمر آرزوییم بود
از وصل تو قدر سر موییم بود
بی روی تو بر روی ازان میگریم
تا پیش تو بو که آب روییم بود

هوش مصنوعی: این بیت شعر بیانگر آرزوی عمیق فرد برای وصال محبوب است. شاعر می‌گوید که در تمام عمرش تنها آرزوی او وصال معشوق بوده است و حتی یک مو از سرش نیز به این وصال می‌ارزد. او به خاطر دوری از محبوبش گریه می‌کند و با حسرت به یاد او می‌افتد.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: اگر آرزوی من در تمام عمرم وصال تو باشد، پس ارزش این آرزو به اندازه یک تار موی من است.

گر در همه عمر آرزوئیم بوَد

از وصلِ تو قدرِ سرِ موئیم بوَد

هوش مصنوعی: بدون حضور تو، به خاطر اشک‌هایم مانند آب به زمین می‌ریزم، تا زمانی که دوباره در نزد تو قرار بگیرم.

بی روی تو بر روی ازان میگریم

تا پیشِ تو بو که آب روئیم بوَد

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده