عطار » مختارنامه » باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دوش آمد و گفت: چند تنها باشی</p></div>
<div class="m2"><p>گر قطره نباشی همه دریا باشی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرگه که تنت جهان و دل جان گردد</p></div>
<div class="m2"><p>تو جان و جهان شوی همه ما باشی</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۲۲

شمارهٔ ۶

دوش آمد و گفت چند تنها باشی
گر قطره نباشی همه دریا باشی
هرگه که تنت جهان و دل جان گردد
تو جان و جهان شوی همه ما باشی

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

دوش آمد و گفت: چند تنها باشی

گر قطره نباشی همه دریا باشی

هرگه که تنت جهان و دل جان گردد

تو جان و جهان شوی همه ما باشی

شمارهٔ ۵

اطلاعات