عطار » مختارنامه » باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دوش آمد و گفت: اگر وفا خواهی کرد</p></div>
<div class="m2"><p>دردِ همه ساله را دوا خواهی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نه سود طلب نه مایه با هیچ بساز</p></div>
<div class="m2"><p>گر کار به سرمایهٔ ما خواهی کرد</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۲۳

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۴۳۴

شمارهٔ ۲۰

دوش آمد و گفت اگر وفا خواهی کرد
درد همه ساله را دوا خواهی کرد
نه سود طلب نه مایه با هیچ بساز
گر کار به سرمایه ما خواهی کرد

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به دوش آمدن و گفتن از اهمیت وفاداری و کمک به دیگران اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که اگر می‌خواهی به کسی وفا کنی، باید دردی که سال‌ها وجود دارد را درمان کنی. همچنین تأکید می‌کند که نباید به دنبال سود شخصی و بهره‌برداری از دیگران باشی، بلکه باید با نیت خالص و بدون انتظار پاداش به دیگران کمک کنی.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: شب گذشته آمد و گفت: اگر به دنبال وفا هستی، باید دردهای سال‌های گذشته را درمان کنی.

دوش آمد و گفت: اگر وفا خواهی کرد

دردِ همه ساله را دوا خواهی کرد

هوش مصنوعی: نه به دنبال سود باش و نه به چیزی وابسته شو، اگر می‌خواهی با دارایی ما کار کنی.

نه سود طلب نه مایه با هیچ بساز

گر کار به سرمایهٔ ما خواهی کرد

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده