عطار » مختارنامه » باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دوش آمد و گفت: بی یقین مینرسی</p></div>
<div class="m2"><p>گاهی ز فلک گه ز زمین مینرسی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ساکن شو و تن فرو ده و خوش دل باش</p></div>
<div class="m2"><p>ماییم همه به جز چنین مینرسی</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳

دوش آمد و گفت بی یقین مینرسی
گاهی ز فلک گه ز زمین مینرسی
ساکن شو و تن فرو ده و خوش دل باش
ماییم همه به جز چنین مینرسی

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

دوش آمد و گفت: بی یقین مینرسی

گاهی ز فلک گه ز زمین مینرسی

ساکن شو و تن فرو ده و خوش دل باش

ماییم همه به جز چنین مینرسی

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

حاشیه ها