عطار » مختارنامه » باب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دوش آمد و گفت: گِردِ اِعزاز مگرد</p></div>
<div class="m2"><p>خواری طلب و دگر سرافراز مگرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>میدان که تو سایهٔ منی خوش میباش</p></div>
<div class="m2"><p>هرجا که روم از پی من باز مگرد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

دوش آمد و گفت گرد اعزاز مگرد
خواری طلب و دگر سرافراز مگرد
میدان که تو سایه منی خوش میباش
هرجا که روم از پی من باز مگرد

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

دوش آمد و گفت: گِردِ اِعزاز مگرد

خواری طلب و دگر سرافراز مگرد

میدان که تو سایهٔ منی خوش میباش

هرجا که روم از پی من باز مگرد

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات