عطار » مختارنامه » باب سی و سوم: در شكر نمودن از معشوق » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در درد خودم چو چرخ سرگردان کن</p></div>
<div class="m2"><p>وز عشق خودم بی سر و بی سامان کن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرگاه که درمان دلم خواهی کرد</p></div>
<div class="m2"><p>درمان دلم ز درد بی درمان کن</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۹

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۹۰

شمارهٔ ۴۰

در درد خودم چو چرخ سرگردان کن
وز عشق خودم بی سر و بی سامان کن
هرگاه که درمان دلم خواهی کرد
درمان دلم ز درد بی درمان کن

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات عمیق خود سخن می‌گوید و می‌خواهد که در درد و بی‌سامانی‌اش غرق شود. او درخواست دارد که هرگاه معشوق بخواهد دلی را که در عذاب است درمان کند، این درمان باید از عمق درد و رنج او ناشی شود. به عبارتی، شاعر به تجربه عمیق عشق و درد در زندگی خود اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

هوش مصنوعی: در درد خویش به گونه‌ای می‌چرخم و سرگردانم که از عشق خود کاملاً بی‌سر و سامان شده‌ام.

در درد خودم چو چرخ سرگردان کن

وز عشق خودم بی سر و بی سامان کن

هوش مصنوعی: هر زمانی که بخواهی دلم را تسکین دهی، پس آن را با دردی که هیچ درمانی ندارد، تسکین بده.

هرگاه که درمان دلم خواهی کرد

درمان دلم ز درد بی درمان کن

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده