عطار » مختارنامه » باب سی و سوم: در شكر نمودن از معشوق » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رنج تو به صد گنج مسلم ندهم</p></div>
<div class="m2"><p>ملک غم تو به ملکت جم ندهم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون درد تو درمان دلم خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>یک ساعته دردت به دو عالم ندهم</p></div></div>

شمارهٔ ۱۸

رنج تو به صد گنج مسلم ندهم
ملک غم تو به ملکت جم ندهم
چون درد تو درمان دلم خواهد بود
یک ساعته دردت به دو عالم ندهم

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که شاعر هیچ چیزی را با رنج و غم محبوبش عوض نمی‌کند. او حتی اگر به گنج و دارایی‌های بزرگ دست یابد، ارزش درد و غم محبوبش را بیشتر می‌داند و معتقد است که آرامش و درمان دلش در آن درد نهفته است. به عبارت دیگر، احساسات و عشق او از هر دارایی دیگری مهم‌تر است.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: رنج و سختی‌هایت را به هیچ گنجی نمی‌فروشم و ناراحتی‌های تو را به هیچ پادشاهی نمی‌دهم.

رنج تو به صد گنج مسلم ندهم

ملک غم تو به ملکت جم ندهم

هوش مصنوعی: اگر درمان دل من درد تو باشد، حاضر نیستم حتی یک ساعت درد تو را به دو جهان دیگر بدهم.

چون درد تو درمان دلم خواهد بود

یک ساعته دردت به دو عالم ندهم

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده