عطار » مختارنامه » باب سی و سوم: در شكر نمودن از معشوق » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با جان چه کنم که عشق تو جانم بس</p></div>
<div class="m2"><p>درمان چکنم درد تو درمانم بس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در عشق تو، صد هزار دردست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>یک ذرّه گر افزون کنیم آنم بس</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۸

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۱۳

شمارهٔ ۱۲

با جان چه کنم که عشق تو جانم بس
درمان چکنم درد تو درمانم بس
در عشق تو صد هزار دردست مرا
یک ذره گر افزون کنیم آنم بس

هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و درد ناشی از آن است. شاعر بیان می‌کند که عشق معشوق به شدت بر جان او تاثیر گذاشته و او درمانی برای این درد نمی‌یابد. همچنین اشاره می‌کند که در عشق، چنان دردهایی دارد که حتی یک ذره افزایش آنها را نیز تحمل می‌کند. به طور کلی، شعر نشان‌دهنده‌ی عمیق بودن عشق و رنج‌هایی است که در پی آن می‌آید.

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: من با جانم چه کنم که عشق تو باعث شده جانم پر از درد باشد، و هیچ درمانی برای این درد نداشته‌ام.

با جان چه کنم که عشق تو جانم بس

درمان چکنم درد تو درمانم بس

هوش مصنوعی: در عشق تو، هزاران درد و رنج دارم و اگر یک لحظه هم بر آن‌ها افزوده شود، برایم قابل تحمل است.

در عشق تو، صد هزار دردست مرا

یک ذرّه گر افزون کنیم آنم بس

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده