عطار » مختارنامه » باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق » شمارهٔ ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چه عشوه و دم بود که دلدارنداد</p></div>
<div class="m2"><p>دل برد و به دلبریم اقرار نداد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم که مرا به پیشِ خود بار دهد</p></div>
<div class="m2"><p>از بیرحمی خود دلش بار نداد</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3370 - عطار » مختارنامه » باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق » شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

چه عشوه و دم بود که دلدارنداد
دل برد و به دلبریم اقرار نداد
گفتم که مرا به پیش خود بار دهد
از بیرحمی خود دلش بار نداد

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از عشوه و جذبیتی که محبوبش دارد صحبت می‌کند. او می‌گوید که دلدار دل او را برده، اما هیچگاه به عشق او اعتراف نکرده است. شاعر از دلدار می‌خواهد که او را به نزد خود بپذیرد، اما دلدار به دلیل بی‌رحمی‌اش این درخواست را رد می‌کند.

شمارهٔ ۵۹

شمارهٔ ۶۰

هوش مصنوعی: دلبر با رفتار زیبا و فریبنده‌اش، قلب مرا گرفت و هرگز اعتراف نکرد که به من عشق می‌ورزد.

چه عشوه و دم بود که دلدارنداد

دل برد و به دلبریم اقرار نداد

هوش مصنوعی: به طرف مقابل گفتم که باید به من لطف کند و مرا به نزد خود راه دهد، اما او از روی سخت‌دلی و بی‌رحمی‌اش این کار را نکرد و دلش برای من softened نشد.

گفتم که مرا به پیشِ خود بار دهد

از بیرحمی خود دلش بار نداد

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده