عطار » مختارنامه » باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای در غم عشق تو رهی نیست شده</p></div>
<div class="m2"><p>دل پر غم تو دست تهی نیست شده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرگاه که درکنار دل بنشینی</p></div>
<div class="m2"><p>دل را ز میان برون نهی نیست شده</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۳۸

شمارهٔ ۴۵

ای در غم عشق تو رهی نیست شده
دل پر غم تو دست تهی نیست شده
هرگاه که درکنار دل بنشینی
دل را ز میان برون نهی نیست شده

هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی اندوه ناشی از عشق است. شاعر بیان می‌کند که در عشق معشوق، دلش پر از غم و خالی از امید است و هر زمان که معشوق در کنار دل او باشد، این درد و رنج به شدت احساس می‌شود و او نمی‌تواند دل را از این غم جدا کند. در واقع، عشق باعث شده که شاعر در وضعیت دشواری قرار گیرد.

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: ای معشوق، در درد و غم عشق تو، هیچ راهی برای رهایی وجود ندارد و دل من از شدت اندوه پر شده و هیچ چیزی برای تسکین این درد در دست ندارم.

ای در غم عشق تو رهی نیست شده

دل پر غم تو دست تهی نیست شده

هوش مصنوعی: هر زمان که در کنار دل نشسته‌ای، دل را از درون خود خارج می‌کنی و در واقع آن را به نمایش می‌گذاری.

هرگاه که درکنار دل بنشینی

دل را ز میان برون نهی نیست شده

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده