عطار » مختارنامه » باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق » شمارهٔ ۳۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هم رهبر این عاشق گمراهی تو</p></div>
<div class="m2"><p>هم مونس خلوت سحرگاهی تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>میسوزم و ازسوز من آگاهی تو</p></div>
<div class="m2"><p>از سوختهٔ خویش چه میخواهی تو</p></div></div>

شمارهٔ ۳۵

هم رهبر این عاشق گمراهی تو
هم مونس خلوت سحرگاهی تو
میسوزم و ازسوز من آگاهی تو
از سوخته خویش چه میخواهی تو

هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و سوز و گداز دل گوید. شاعر از احساسات عاشقانه و تنهایی خود صحبت می‌کند و به معشوقه‌اش اشاره می‌کند که هم رهبر و راهنمای اوست و هم در لحظات خلوت و سحر، او را همراهی می‌کند. او از سوختن دلش از عشق می‌گوید و از معشوق می‌پرسد که چه خواسته‌ای از سوزش او دارد.

شمارهٔ ۳۳

شمارهٔ ۳۴

هوش مصنوعی: تو هم راهنمای این عاشق سرگردانی و هم همدم او در تنهایی‌های سحرگاهی.

هم رهبر این عاشق گمراهی تو

هم مونس خلوت سحرگاهی تو

هوش مصنوعی: من در آتش درد و ناراحتی خود می‌سوزم، ولی تو که از حال من باخبری، چه چیزی را از سوختن خودت می‌خواهی؟

میسوزم و ازسوز من آگاهی تو

از سوختهٔ خویش چه میخواهی تو

شمارهٔ ۳۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده