عطار » مختارنامه » باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر با غم تو مرا شماری نبود</p></div>
<div class="m2"><p>دور از تو غم مرا کناری نبود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر در ره ما هر دو غباری افتاد</p></div>
<div class="m2"><p>شک نیست که راه بیغباری نبود</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۲۴۸

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۸۵

شمارهٔ ۴

گر با غم تو مرا شماری نبود
دور از تو غم مرا کناری نبود
گر در ره ما هر دو غباری افتاد
شک نیست که راه بیغباری نبود

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر بیان می‌کند که اگر در کنار غم محبوبش نباشد، هیچ غمی دیگر برای او وجود ندارد. همچنین اشاره می‌کند که اگر در مسیر عشق آنها موانعی پیش آید، نمی‌توان از بی‌غمی و شادی در عشق صحبت کرد، چرا که عشق واقعی بدون دشواری‌های آن نمی‌تواند وجود داشته باشد.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: اگر در کنار غم تو به حساب بیایم، دوری از تو برایم تحمل‌پذیر نیست و نمی‌توانم از غم خودم دور شوم.

گر با غم تو مرا شماری نبود

دور از تو غم مرا کناری نبود

هوش مصنوعی: اگر در مسیر ما هر دو دلیلی برای غم باشد، شکی نیست که راهی بدون غم وجود ندارد.

گر در ره ما هر دو غباری افتاد

شک نیست که راه بیغباری نبود

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده