عطار » مختارنامه » باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل بِهْ ز تو دمساز نیابد هرگز</p></div>
<div class="m2"><p>جان جز ز تو اعزاز نیابد هرگز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با جملهٔ خلق اگردرآمیزی تو</p></div>
<div class="m2"><p>کس شیوهٔ تو باز نیابد هرگز</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

دل به ز تو دمساز نیابد هرگز
جان جز ز تو اعزاز نیابد هرگز
با جمله خلق اگردرآمیزی تو
کس شیوه تو باز نیابد هرگز

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر این است که هیچ‌کس نمی‌تواند مانند تو به دل کسی نزدیک شود و تنها از توست که جان انسان ارزش و عزت می‌یابد. حتی اگر انسان با همه‌ی افراد جهان ارتباط داشته باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند شیوه و سبک تو را پیدا کند. به طور کلی، این اشعار به بی‌نظیری و خاص بودن شخص گوینده اشاره دارند.

شمارهٔ ۲۱

دل بهْ ز تو دمساز نیابد هرگز
جان جز ز تو اعزاز نیابد هرگز
با جمله خلق اگردرآمیزی تو
کس شیوه تو باز نیابد هرگز

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: دل هرگز نمی‌تواند همدمی غیر از تو پیدا کند و جان نیز هرگز از غیر تو احترام و بزرگی نخواهد یافت.

دل بِهْ ز تو دمساز نیابد هرگز

جان جز ز تو اعزاز نیابد هرگز

هوش مصنوعی: اگر با تمام انسان‌ها معاشرت کنی، هیچ‌کس نمی‌تواند شیوه و روش تو را بشناسد.

با جملهٔ خلق اگردرآمیزی تو

کس شیوهٔ تو باز نیابد هرگز

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده