عطار » مختارنامه » باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شب نیست که دل حزین ندارم از تو</p></div>
<div class="m2"><p>در دل دمِ آتشین ندارم از تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا چند کنی خونِ جگر در چشمم</p></div>
<div class="m2"><p>من سوخته چشم این ندارم از تو</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۶

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۰

شمارهٔ ۱۳

شب نیست که دل حزین ندارم از تو
در دل دم آتشین ندارم از تو
تا چند کنی خون جگر در چشمم
من سوخته چشم این ندارم از تو

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حسرت و اندوه عمیق شاعر نسبت به معشوق است. او هر شب با دلی غمگین به یاد اوست و احساس می‌کند که از شدت دلتنگی، آتش سوزان در دلش ایجاد شده است. شاعر از معشوق می‌خواهد که دیگر او را دچار درد و رنج نکند، زیرا دیگر نمی‌تواند این حجم از وابستگی و درد را تحمل کند.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: هر شبی که می‌گذرد، دل غمگینی از تو ندارم و در وجودم آتش عشق تو شعله‌ور نیست.

شب نیست که دل حزین ندارم از تو

در دل دمِ آتشین ندارم از تو

هوش مصنوعی: چقدر باید من را آزار دهی و غمگین کنی؟ من دیگر تاب تحمل این درد را از تو ندارم.

تا چند کنی خونِ جگر در چشمم

من سوخته چشم این ندارم از تو

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده