عطار » مختارنامه » باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد » شمارهٔ ۶۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون گل یابم بوی تو زو میبویم</p></div>
<div class="m2"><p>چون مه بینم روی تو زو میجویم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون گوهر وصل تو به کس مینرسد</p></div>
<div class="m2"><p>کم زان نبود تا که ازو میگویم</p></div></div>

شمارهٔ ۶۸

چون گل یابم بوی تو زو میبویم
چون مه بینم روی تو زو میجویم
چون گوهر وصل تو به کس مینرسد
کم زان نبود تا که ازو میگویم

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از عشق و محبت خود به معشوق صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که وقتی عطر معشوق را می‌شنوند، به یاد او می‌افتد و وقتی چهره‌اش را می‌بیند، به دنبالش می‌رود. همچنین اشاره می‌کند که گوهری مانند وصال معشوق به کسی نمی‌رسد و او نیز در وصف عشق خود کم نمی‌گذارد.

شمارهٔ ۶۶

شمارهٔ ۶۷

هوش مصنوعی: وقتی بوی تو به مشامم می‌رسد، احساس خوشایندی مانند گل می‌کنم و وقتی چهره‌ات را می‌بینم، دوست دارم همیشه در جستجوی تو باشم.

چون گل یابم بوی تو زو میبویم

چون مه بینم روی تو زو میجویم

هوش مصنوعی: وقتی که یار تو در دسترس کسی نیست، دلیل نمی‌شود که من از او صحبت نکنم.

چون گوهر وصل تو به کس مینرسد

کم زان نبود تا که ازو میگویم

شمارهٔ ۶۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده