عطار » مختارنامه » باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل تحفهٔ دلنواز نتوان آورد</p></div>
<div class="m2"><p>دل کیست که جان فراز نتوان آورد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهی که جمال دوست در چشم آری</p></div>
<div class="m2"><p>دریا به سکرّه باز نتوان آورد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۴

دل تحفه دلنواز نتوان آورد
دل کیست که جان فراز نتوان آورد
خواهی که جمال دوست در چشم آری
دریا به سکره باز نتوان آورد

هوش مصنوعی: این اشعار به این معناست که نمی‌توان دل زیبا و دلنواز را به دست آورد و هیچ‌کس نمی‌تواند جان خود را به راحتی به اوج برساند. اگر می‌خواهی زیبایی محبوب را در چشم خود ببینی، نمی‌توانی به آسانی به سکر بیاوری، یعنی نمی‌توانی درست و به سادگی بر احساسات و زیبایی‌ها تسلط یابی.

شمارهٔ ۳۲

شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: دل را نمی‌توان به‌عنوان هدیه‌ای دل‌نشین به دیگران داد؛ چراکه هیچ‌کس نمی‌تواند جان خود را به‌راحتی به کسی بدهد.

دل تحفهٔ دلنواز نتوان آورد

دل کیست که جان فراز نتوان آورد

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زیبایی معشوق را در چشمانت ببینی، نمی‌توانی آن را از دریا به دست آوری، زیرا قدرت چنین کاری فراتر از توان است.

خواهی که جمال دوست در چشم آری

دریا به سکرّه باز نتوان آورد

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده