عطار » مختارنامه » باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد » شمارهٔ ۳۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر جان که فدای روی اونتوان کرد</p></div>
<div class="m2"><p>از ننگ نظر به سوی او نتوان کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از طرهٔ او سخن توان گفت ولیک</p></div>
<div class="m2"><p>انگشت به هیچ موی او نتوان کرد</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۴۷۶

شمارهٔ ۳۳

هر جان که فدای روی اونتوان کرد
از ننگ نظر به سوی او نتوان کرد
از طره او سخن توان گفت ولیک
انگشت به هیچ موی او نتوان کرد

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق و ستایش عمیق فردی نسبت به معشوق است. شاعر می‌گوید که اگر کسی بخواهد جانش را فدای زیبایی معشوق کند، نمی‌تواند به زیبایی او نگاه کند زیرا این کار ننگین است. در مورد زیبایی او صحبت می‌شود، اما نمی‌توان به موی او دست زد و آن را لمس کرد، چرا که آن نیز بیانگر فاصله و احترام به معشوق است. در کل، شعر حاکی از عشق و احترام عمیق و در عین حال ناتوانی در دستیابی به معشوق است.

شمارهٔ ۳۱

شمارهٔ ۳۲

هوش مصنوعی: هر کسی که آماده است جانش را به خاطر زیبایی او نثار کند، نمی‌تواند به دلیل شرم و ننگ به او نگاه کند.

هر جان که فدای روی اونتوان کرد

از ننگ نظر به سوی او نتوان کرد

هوش مصنوعی: می‌توانیم درباره زیبایی‌های او صحبت کنیم، اما هیچ‌گاه نمی‌توانیم به هیچ‌یک از رشته‌های موی او دست بزنیم.

از طرهٔ او سخن توان گفت ولیک

انگشت به هیچ موی او نتوان کرد

شمارهٔ ۳۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده