عطار » مختارنامه » باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل ز پی دلیل نتوانی شد</p></div>
<div class="m2"><p>مور‌ی تو حریف پیل نتوانی شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون از مگس لنگ کمی بیش نه‌یی</p></div>
<div class="m2"><p>هم‌کاسهٔ جبرئیل نتوانی شد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴

ای دل ز پی دلیل نتوانی شد
مور ی تو حریف پیل نتوانی شد
چون از مگس لنگ کمی بیش نه یی
هم کاسه جبرییل نتوانی شد

هوش مصنوعی: این غزل به بیان ناتوانی و ضعف انسان در مقابل قدرت‌های عظیم و طبیعی می‌پردازد. شاعر می‌گوید که دل نمی‌تواند به دنبال دلیلی باشد و مانند موری که در برابر فیل قرار می‌گیرد، نمی‌تواند حریف آن شود. همچنین، اشاره می‌کند که حتی اگر انسان بخواهد به مقامی بلندتر برسد، مانند جبرئیل، با نواقص و ضعف‌هایش، نمی‌تواند به آن هدف دست یابد. در واقع، این اشعار به محدودیت‌های انسانی اشاره دارند و تأکید می‌کنند که برخی از قدرت‌ها و جایگاه‌ها از دسترس انسان خارج‌اند.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: ای دل، برای پیدا کردن دلیل به دنبال چیزی نرو، چون تو نمی‌توانی مانند یک مورچه با فیل رقابت کنی.

ای دل ز پی دلیل نتوانی شد

مور‌ی تو حریف پیل نتوانی شد

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به مقام بزرگ و بلندپایه‌ای مانند جبرئیل برسی، باید از سطحی پایین‌تر مثل مگس که حتی لنگی هم دارد، فراتر بروی و محدودیت‌ها و ضعف‌های خود را پشت سر بگذاری.

چون از مگس لنگ کمی بیش نه‌یی

هم‌کاسهٔ جبرئیل نتوانی شد

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده