عطار » مختارنامه » باب سی‌ام: در فراغت نمودن از معشوق » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون یار نمیکند همی یاد از من</p></div>
<div class="m2"><p>برخاست چو زیرِ چنگ فریاد از من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مشکل کاری که اوفتادست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>من بندهٔ یار و یار آزاد از من</p></div></div>

شمارهٔ ۹

چون یار نمیکند همی یاد از من
برخاست چو زیر چنگ فریاد از من
مشکل کاری که اوفتادست مرا
من بنده یار و یار آزاد از من

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس درد و تنهایی شاعر به خاطر فراموشی و بی‌توجهی محبوبش است. او به این نکته اشاره می‌کند که در حالی که محبوبش هیچ یاد و خاطره‌ای از او ندارد، او در عذاب و ناراحتی به سر می‌برد. شاعر به نوعی حس وابستگی و تسلیم خود را در مقابل یار ابراز می‌کند و از آزاد بودن یار در مقابل بندگی و وابستگی خود صحبت می‌کند.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: وقتی محبوب به یاد من نمی‌افتد، من همچون زیر ساز، فریاد می‌زنم.

چون یار نمیکند همی یاد از من

برخاست چو زیرِ چنگ فریاد از من

هوش مصنوعی: مشکل من این است که در سختی افتاده‌ام، در حالی که من به محبوبم وابسته‌ام و او کاملاً از من آزاد است.

مشکل کاری که اوفتادست مرا

من بندهٔ یار و یار آزاد از من

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده