عطار » مختارنامه » باب سی‌ام: در فراغت نمودن از معشوق » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم: شب و روز از تو چرا میسوزم</p></div>
<div class="m2"><p>هر لحظه به صد گونه بلا میسوزم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتی: که ترا برای آن میدارم</p></div>
<div class="m2"><p>تا با تو نسازم و ترا میسوزم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3349 - عطار » مختارنامه » باب سی‌ام: در فراغت نمودن از معشوق » شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

گفتم شب و روز از تو چرا میسوزم
هر لحظه به صد گونه بلا میسوزم
گفتی که ترا برای آن میدارم
تا با تو نسازم و ترا میسوزم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از درد و رنجی که به خاطر عشق می‌کشد سخن می‌گوید. او می‌پرسد که چرا به شام و روز به خاطر معشوقش رنج می‌برد و به محض دریافت پاسخ، متوجه می‌شود که معشوق به او اجازه نمی‌دهد که در کنارش آرامش یابد و حتی او را بیشتر می‌سوزاند.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: گفتم: چرا در هر لحظه از صبح تا شب به خاطر تو در عذاب هستم و دردهای مختلفی را تحمل می‌کنم؟

گفتم: شب و روز از تو چرا میسوزم

هر لحظه به صد گونه بلا میسوزم

هوش مصنوعی: گفتی که من تو را برای چیزی در نظر دارم، تا با تو کنار نیامده و تو را ناراحت کنم.

گفتی: که ترا برای آن میدارم

تا با تو نسازم و ترا میسوزم

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده