عطار » مختارنامه » باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون کس بنداند آنچه من دانم ازو</p></div>
<div class="m2"><p>خواهم که کنم حیله و نتوانم ازو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد گونه بلا اگر به رویم بارد</p></div>
<div class="m2"><p>آن روی ندارم که بگردانم ازو</p></div></div>

شمارهٔ ۷

چون کس بنداند آنچه من دانم ازو
خواهم که کنم حیله و نتوانم ازو
صد گونه بلا اگر به رویم بارد
آن روی ندارم که بگردانم ازو

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس عمیق وابستگی شاعر به کسی است که از او آگاه است. شاعر می‌خواهد از او دوری کند یا ترفندی به کار گیرد، اما نمی‌تواند. حتی اگر مشکلات زیادی بر او وارد شود، باز هم نمی‌تواند از آن شخص چشم بپوشد. این نشان‌دهندهٔ عشقی فراگیر و غیرقابل فرار است.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند آنچه را من می‌دانم پنهان کند، از او می‌خواهم که چگونه فریبش دهم و نتوانم.

چون کس بنداند آنچه من دانم ازو

خواهم که کنم حیله و نتوانم ازو

هوش مصنوعی: اگر صد نوع مصیبت بر من نازل شود، هرگز آن چهره را که دوست دارم، ترک نخواهم کرد.

صد گونه بلا اگر به رویم بارد

آن روی ندارم که بگردانم ازو

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده