عطار » مختارنامه » باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق » شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون من به تو در همه جهانم زنده</p></div>
<div class="m2"><p>یک لحظه مباد بی تو جانم زنده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی زحمت تن با تو دلم را نفسی است</p></div>
<div class="m2"><p>گر زندهام امروز بدانم زنده</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۱۶

شمارهٔ ۲۹

چون من به تو در همه جهانم زنده
یک لحظه مباد بی تو جانم زنده
بی زحمت تن با تو دلم را نفسی است
گر زندهام امروز بدانم زنده

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که زندگی‌اش در همه جا به عشق و وجود معشوق وابسته است. او می‌گوید که حتی یک لحظه بدون معشوقش نمی‌تواند زندگی کند و وجودش بدون او بی‌معناست. در واقع، عشق او موجب حیات و ادامه زندگی‌اش است.

شمارهٔ ۲۷

شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: من در تمام دنیا فقط به خاطر تو زنده‌ام و نمی‌خواهم حتی یک لحظه بدون تو زندگی کنم.

چون من به تو در همه جهانم زنده

یک لحظه مباد بی تو جانم زنده

هوش مصنوعی: بی هیچ زحمتی، فقط با تو بودن برای من کافی است، کاش امروز بفهمم که هنوز زنده‌ام.

بی زحمت تن با تو دلم را نفسی است

گر زندهام امروز بدانم زنده

شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده