عطار » مختارنامه » باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی چهرهٔ تو در نظری نتوان دید</p></div>
<div class="m2"><p>بی سایهٔ تو در گذری نتوان دید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حالی است عجب که با تو یک لحظه بدان</p></div>
<div class="m2"><p>نه با خود و نه با دگری نتوان دید</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۴

شمارهٔ ۱۹

بی چهره تو در نظری نتوان دید
بی سایه تو در گذری نتوان دید
حالی است عجب که با تو یک لحظه بدان
نه با خود و نه با دگری نتوان دید

هوش مصنوعی: در این ابیات شعر، شاعر به احساساتی عمیق و خاص اشاره می‌کند که با حضور یا غیبت شخص مورد علاقه‌اش تجربه می‌شود. او می‌گوید که بدون چهره آن فرد، نمی‌توان چیزی را دید و احساس کرد و حالتی عجیبی است که حتی در کنار او، نمی‌توان دیگران یا خود را مشاهده کرد. به عبارتی، حضور آن فرد تمام توجه و احساسات شاعر را به خود جلب کرده است.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: بدون حضور تو نمی‌توان در یک نگاه چیزی را مشاهده کرد و بدون سایه‌ات در یک مسیر نمی‌توان به راه رفتن ادامه داد.

بی چهرهٔ تو در نظری نتوان دید

بی سایهٔ تو در گذری نتوان دید

هوش مصنوعی: حالتی عجیب است که در کنار تو حتی یک لحظه نمی‌توانم به خودم یا کسی دیگر توجه کنم.

حالی است عجب که با تو یک لحظه بدان

نه با خود و نه با دگری نتوان دید

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده