عطار » مختارنامه » باب بیست و هشتم: در امیدواری نمودن » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عمریست که شرح حال تو میگویم</p></div>
<div class="m2"><p>واندوه تو با خیال تو میگویم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون هست محال آنکه کس در تو رسد</p></div>
<div class="m2"><p>باری سخن وصال تو میگویم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3927 - عطار » مختارنامه » باب بیست و هشتم: در امیدواری نمودن » شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

عمریست که شرح حال تو میگویم
واندوه تو با خیال تو میگویم
چون هست محال آنکه کس در تو رسد
باری سخن وصال تو میگویم

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر عمق احساسات شاعر نسبت به معشوقش است. شاعر می‌گوید که سال‌هاست از حال و دردهای معشوق صحبت می‌کند، اما به خاطر غیرممکن بودن رسیدن به او، تنها می‌تواند درباره وصال و تجلیات عشقش در خیال صحبت کند. این احساسات نشان از عشق و آرزوی بی‌پایان او دارد.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: سال‌هاست که درباره تو حرف می‌زنم و غم و اندوهت را با یاد تو مطرح می‌کنم.

عمریست که شرح حال تو میگویم

واندوه تو با خیال تو میگویم

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که برقراری ارتباط و وصال با تو، امری غیرممکن است. در اینجا، شاعر می‌گوید که با این حال، او به بیان احساسات و سخن گفتن درباره‌ی محبتش ادامه می‌دهد.

چون هست محال آنکه کس در تو رسد

باری سخن وصال تو میگویم

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده