عطار » مختارنامه » باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشق تو که ذرّه ذرّه تابنده بدوست</p></div>
<div class="m2"><p>هر حکم که او کرد، چو او کرد نکوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون دانستم که مغزِ جانی ای دوست</p></div>
<div class="m2"><p>از شادی این مغز نگنجم در پوست</p></div></div>

شمارهٔ ۶

عشق تو که ذره ذره تابنده بدوست
هر حکم که او کرد چو او کرد نکوست
چون دانستم که مغز جانی ای دوست
از شادی این مغز نگنجم در پوست

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

عشق تو که ذرّه ذرّه تابنده بدوست

هر حکم که او کرد، چو او کرد نکوست

چون دانستم که مغزِ جانی ای دوست

از شادی این مغز نگنجم در پوست

شمارهٔ ۵

اطلاعات