عطار » مختارنامه » باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانی که به راه رهنمون دارد رای</p></div>
<div class="m2"><p>وز حسرت خود میان خون دارد جای</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عقلی که شود به جرعهای درد از دست</p></div>
<div class="m2"><p>در معرفت خدای چون دارد پای</p></div></div>

شمارهٔ ۳۰

جانی که به راه رهنمون دارد رای
وز حسرت خود میان خون دارد جای
عقلی که شود به جرعهای درد از دست
در معرفت خدای چون دارد پای

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف انسانی می‌پردازد که به دنبال هدایت و راهنمایی است، اما در دل خود حسرت و افسوس دارد. او همچنین به عقل اشاره می‌کند که به خاطر دردهایی که می‌کشد، خسته و رنجور شده است. در نهایت، این عقل همچنان در مسیر شناخت خدا ثابت قدم است.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: نفس یا روحی که راهی به هدایت دارد، افکارش در تلاطم است و از حسرت‌هایش در میان ناامیدی قرار دارد.

جانی که به راه رهنمون دارد رای

وز حسرت خود میان خون دارد جای

هوش مصنوعی: عقلی که با تحمل درد و سختی، به شناخت و درک خداوند نائل می‌شود، همواره استواری و پایداری دارد.

عقلی که شود به جرعهای درد از دست

در معرفت خدای چون دارد پای

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده