عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شب نیست که خون از دل غمناک نریخت</p></div>
<div class="m2"><p>روزی نه که آب روی من پاک نریخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یک شربت آب خوش نخوردم همه عمر</p></div>
<div class="m2"><p>تا باز ز راه دیده بر خاک نریخت</p></div></div>

شمارهٔ ۶

شب نیست که خون از دل غمناک نریخت
روزی نه که آب روی من پاک نریخت
یک شربت آب خوش نخوردم همه عمر
تا باز ز راه دیده بر خاک نریخت

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عمق غم و اندوه شاعر است. او تصریح می‌کند که هر شب دلش به خاطر غم می‌سوزد و در طول روز نیز آبی بر صورتش جاری نمی‌شود. شاعر از عدم آرامش و خوشی در زندگی‌اش صحبت می‌کند و به این نکته اشاره دارد که در طول عمرش هیچ لذتی (مانند نوشیدن آب خوش) را تجربه نکرده و فقط با گریه و اندوه سر کرده است.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: در هر شبی، دل غمگین من گریه کرده و خون باریده است و در هیچ روزی هم آبروی من حفظ نشده است.

شب نیست که خون از دل غمناک نریخت

روزی نه که آب روی من پاک نریخت

هوش مصنوعی: من تمام عمرم هیچ شربت آب خوشمزه‌ای نخوردم، تا اینکه ناگهان از شدت درد و غم، اشک‌هایم بر خاک ریخت.

یک شربت آب خوش نخوردم همه عمر

تا باز ز راه دیده بر خاک نریخت

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده