عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از رشک تو، کاغذین کنم پیراهن</p></div>
<div class="m2"><p>تا سایهٔ تو نگرددت پیرامن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند کنار من چو دریاست ز اشک</p></div>
<div class="m2"><p>در شیوهٔ عشق تو، نیم تردامن</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۰۴

شمارهٔ ۴۰

از رشک تو کاغذین کنم پیراهن
تا سایه تو نگرددت پیرامن
هر چند کنار من چو دریاست ز اشک
در شیوه عشق تو نیم تردامن

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از عشق و محبت خود به معشوق صحبت می‌کند. او می‌گوید که از حسادت به معشوق، پیراهنش را از کاغذ می‌سازد تا هیچ چیز نتواند او را احاطه کند. همچنین، با وجود این که کنار او اشک‌هایش همچون دریا است، اما در عشق او احساس تردید و بی‌ثباتی ندارد.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

هوش مصنوعی: از حسد تو، لباس خود را کاغذی می‌سازم تا سایه‌ات به دور من نگردد و پیرامون من بماند.

از رشک تو، کاغذین کنم پیراهن

تا سایهٔ تو نگرددت پیرامن

هوش مصنوعی: هر چند که در کنار من مانند دریا اشک ریخته‌است، اما هنوز در مسیر عشق تو لحظه‌ای تردید ندارم.

هر چند کنار من چو دریاست ز اشک

در شیوهٔ عشق تو، نیم تردامن

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده