گنجور

شمارهٔ ۲۸

جانا!‌غم تو با تن چون مویم داشت
وز بس خواری چو خاک در کویم داشت
من نیز به چشم بر نیایم هرگز
چشمم ز سرشک دست بر رویم داشت

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

جانا!‌غم تو با تن چون مویم داشت
وز بس خواری چو خاک در کویم داشت
هوش مصنوعی: عزیزم! غم تو باعث شده که تنم مانند مویی باشد و از شدت ناراحتی به اندازه خاک در زمین حقیر و بی‌ارزش احساس می‌کنم.
من نیز به چشم بر نیایم هرگز
چشمم ز سرشک دست بر رویم داشت
هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم خودم را از دیده‌ها پنهان کنم، چون اشک‌های من دائماً از چشمانم سرازیر هستند.