عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا کی ریزم ز چشمِ خون پالا اشک</p></div>
<div class="m2"><p>بالای سرم گذشت صد بالا اشک</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دردی که ز تو در دلم آرام گرفت</p></div>
<div class="m2"><p>پرداخته کی شود به صد دریا اشک</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

تا کی ریزم ز چشم خون پالا اشک
بالای سرم گذشت صد بالا اشک
دردی که ز تو در دلم آرام گرفت
پرداخته کی شود به صد دریا اشک

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به عمق غم و اندوه خود اشاره دارد. او از اشک‌های خود که چون خون، ریزان است، سخن می‌گوید و بیان می‌کند که این اشک‌ها ناشی از درد ناشی از معشوقش است. درد و اندوهش به حدی است که انگار نمی‌تواند درمانی برای آن پیدا کند، و اشک‌هایش به اندازه‌ای زیاد است که شبیه دریا به نظر می‌رسند.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید اشک‌های خونینم را بریزم؟ بر سر من صد بار اشک بالا آمده است.

تا کی ریزم ز چشمِ خون پالا اشک

بالای سرم گذشت صد بالا اشک

هوش مصنوعی: دردی که از طرف تو در قلبم نشسته، آیا با ریختن صدها دریا اشک هم تسکین پیدا می‌کند؟

دردی که ز تو در دلم آرام گرفت

پرداخته کی شود به صد دریا اشک

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده