عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل هر دم دست به خون نتوان برد</p></div>
<div class="m2"><p>ور دل بردی ز غم کنون نتوان برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وی دیده تو کم گری که چندینی آب</p></div>
<div class="m2"><p>در هیچ زمین به پل برون نتوان برد</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۰۴

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۴۳۰

شمارهٔ ۱۵

ای دل هر دم دست به خون نتوان برد
ور دل بردی ز غم کنون نتوان برد
وی دیده تو کم گری که چندینی آب
در هیچ زمین به پل برون نتوان برد

هوش مصنوعی: این اشعار احساس عمیق ناامیدی و رنج را بیان می‌کنند. شاعر به دل و دیده‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید که نمی‌تواند هر لحظه درونش را به درد و خون آغشته کند. همچنین اشاره می‌کند که با وجود غم و گریه‌ها، نمی‌تواند آنها را از دلش خارج کند. به نوعی، این عبارات نشان‌دهنده‌ی ناتوانی در رهایی از دردها و غم‌هاست.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: ای دل، هر لحظه نمی‌توانی دست به خون بزنید و اگر هم دل را از غم بردی، اکنون دیگر نمی‌توانی آن را به دست بیاوری.

ای دل هر دم دست به خون نتوان برد

ور دل بردی ز غم کنون نتوان برد

هوش مصنوعی: چشمت را کم بکن، زیرا با این مقدار اشک نمی‌توانی چیزی را به بیرون منتقل کنی.

وی دیده تو کم گری که چندینی آب

در هیچ زمین به پل برون نتوان برد

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده