هوش مصنوعی: به چشمانت گفتم که باید خواب را کنار بگذاری و بویی از دل و دنیای خراب و آشفته‌ام بگیری.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به وضعیتی اشاره می‌کند که در آن تحت تأثیر احساسات یا مشکلات شدید قرار دارد و به نوعی در آتش اندوه یا دشواری‌ها غرق شده است. او به این نکته اشاره می‌کند که برای حل این بحران یا عبور از آن، نیاز به روشی کاملاً متفاوت دارد، انگار که باید آن را با آب—به مثابه عنصر آرامش و صلح—مدیریت کند. در واقع، او به این نتیجه می‌رسد که باید با روش‌های نرم و ملایم‌تر به حل مسائل خود بپردازد.