عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زین پس ناید ز دیدگانم دیدن</p></div>
<div class="m2"><p>بی روی تو تیره شد جهانم دیدن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جایی که تو بودهای نگه مینکنم</p></div>
<div class="m2"><p>من جای تو بی تو چون توانم دیدن</p></div></div>

شمارهٔ ۴۱

زین پس ناید ز دیدگانم دیدن
بی روی تو تیره شد جهانم دیدن
جایی که تو بودهای نگه مینکنم
من جای تو بی تو چون توانم دیدن

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر بیان می‌کند که پس از جدایی از معشوق، دیگر هیچ چیزی را نمی‌خواهد ببیند و جهان برایش تاریک و بی‌روح شده است. او می‌گوید که هر جا که معشوقش نیست، نمی‌تواند چیزی را ببیند و بی‌نظیر بودن او باعث می‌شود که همه چیز دیگر برایش بی‌معنا شود.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: از این به بعد، وقتی که تو در کنارم نباشی، دیگر هیچ چیزی برای من جذابیتی نخواهد داشت و دنیا برایم تاریک و بی‌روح شده است.

زین پس ناید ز دیدگانم دیدن

بی روی تو تیره شد جهانم دیدن

هوش مصنوعی: من جایی را که تو در آن بودی حفظ می‌کنم، زیرا نمی‌توانم بدون تو آنجا را ببینم.

جایی که تو بودهای نگه مینکنم

من جای تو بی تو چون توانم دیدن

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده